مبقتش بحسها
والحياة بقيت كلها
تشبه بعضها
امبارح زى النهاردة
زى الايام اللى قبلها
وادينى عايش
كلمة اتعودت وحفظتها
بحاول ادارى جروحى
لكن وسط الناس بتفضح
عيونى وملامح روحى
كل شوية بتتجرح
من كتر الحزن اللى فيا
بنسى امتى الواحد فرح
وادينى عايش
بس احساسى اتغير
بقيت مش عارف نفسى
فعلا بقيت متحير
بتشاق لايام لما كنت صغير
كانت افكارى غير افكارى
بس للاسف كل حاجة بتتغير
وادينى عايش
وسط ناس بتاكل فى بعضها
ناس متعوودة تجرح كل
اللى يقرب منها ويحبها
ناس بتكره وناس بتقتل
ناس نسيت معنى
الامانة فى قلبها
والصدق والحب والعشرة
اللى بجد
اتنسيت وبسهولة اتبنى
عليها الف سد
والثقة بقيت صفر مش بثق
فى اى حد
ماخلاص خلصت الدنيا
واللى كان عاوز منها
حاجة خد
وادينى عايش
حاسس انى مقسوم نصين
نص بيجارى الدنيا
والتانى بيجارى البنى ادمين
فيه نص بيحاول يضحك
والتانى بيخبى جرح السنين
ماخلاص الدنيا خلصت
وبقينا بنصدق خاين
وبنكدب الامين
هيا ديه الدنيا يا بنى ادمين
وادينى عايش
بقلمى
احمد جمال
