اهو رمضان جيه تانى بعد غياب
هيجى عند كل واحد ويخبط على الباب
افتحله بسرعة علشان ده اعز الاحباب
بنتسناه كل سنةوالواحد من غيره جاله اكتئاب
يتلموا الاهل ويا الجيران
والكل بيصبح فرحان
والعيال ماسكين الفوانيس
عم سيد بتاع زمان
ووكلنا نطير على الصلاة
لما نسمع الادان
وحشتنى يا رمضان
وحشنى احساسى بالصوم وانا جعان
ولما ابقى عطشان
حسيت انا بنعمت ربى
معتدتش هرفض حاجة واقول مش عايز
بقيت باللى مقسوملى راضى بيه
عمرى فى يوم ماهتكبر وهقول ده ايه
الحمد لله ليك يارب على النعمة ديه
ذنوبى كترت اوى على كتفى
مستنى رمضان يمكن ربى
يشيلها عنى ده كل اللى بتمناه
رايحله بيته وقلبى على سجادة صلاة
بعيط وبدعى للى جمبى
وبقول تقبل ياربى دعايا ودعاه
بقلمى
